Στον δημόσιο διάλογο για τη συνεπιμέλεια, στο πλαίσιο της αλλαγής του Οικογενειακού Δικαίου, παρατηρείται ένας αρνητικός αντίλογος από άτομα κύρους και επιρροής, σε μία προσπάθεια, τόσο ποδηγέτησης της πολιτικής βούλησης, όσο και σκόπιμης παραγνώρισης της -αδήριτης- κοινωνικής ανάγκης να θεσμοθετηθεί η συνεπιμέλεια ως τεκμήριο νόμου. Το φαινόμενο της αυθαίρετης δήλωσης καθώς και η επιρροή του σε αποφάσεις επιμέλειας παιδιού έχει διεθνώς περιγραφεί: άτομα κύρους κι επιρροής, επανειλημμένα, προωθούν μίαν άποψη, ειδικά στα ΜΜΕ, ως αντιπροσωπευτική της έρευνας αναφορικά με ένα θέμα, προβαίνοντας σε σαρωτικές και ατεκμηρίωτες γενικεύσεις βάσει επιλεγμένων και μεροληπτικών ευρημάτων, δίνοντας ελάσσονα σημασία σε αυτές που υποστηρίζουν την έγκριτη επιστημονική άποψη.
Στο πλαίσιο αυτών των αυθαίρετων δηλώσεων δημοσιεύονται απόψεις από άτομα κύρους, κυρίως των νομικών κύκλων, αλλά και άλλων, οι οποίοι προσπαθούν να επιβάλουν τις θέσεις τους, αγνοώντας τα επιστημονικά τεκμηριωμένα πορίσματα για την συνεπιμέλεια των κατεξοχήν ειδικών επιστημόνων – ακαδημαϊκών (Ελληνική Ψυχολογική Εταιρία) καθώς και των συλλόγων επαγγελματιών ψυχολόγων και κοινωνιολόγων που ουσιαστικά ασχολούνται με το διαζύγιο και τις ψυχοκοινωνικές επιπτώσεις του στα παιδιά. Συγκεκριμένα, προσφάτως, αναφέρθηκε από νομικό πρόσωπο κύρους ότι «δεν υπάρχουν μελέτες που έχουν διερευνηθεί στην Ελλάδα, αλλά σε χώρες με διαφορετικές κοινωνικές συνθήκες».

Επειδή, οι περιπτώσεις συνεπιμέλειας με εναλλασσόμενη κατοικία είναι ελάχιστες στην Ελλάδα, δεν υφίσταται και σχετική ελληνική έρευνα. Ωστόσο, τα αποτελέσματα της ψυχολογικής έρευνας σε διεθνές επίπεδο όσον αφορά στην ανθρώπινη συμπεριφορά, δύνανται να γενικευθούν σε μία χώρα του δυτικού πολιτισμού όπως η Ελλάδα, καθώς οι οικογενειακές συνθήκες δεν διαφοροποιούνται. Το διαζύγιο κι ο αποχωρισμός από τον έναν γονέα έχει την ίδια ψυχολογική επιβάρυνση στο παιδί σε όλες τις χώρες του δυτικού πολιτισμού.

Πάρα ταύτα, υπάρχει σημαντική ελληνική βιβλιογραφία κι έρευνα, από Έλληνες ακαδημαϊκούς, που επεξεργάζονται θέματα γονικών σχέσεων και γονικής αποξένωσης που συνδέονται άρρηκτα με τον θεσμό της συνεπιμέλειας. Ειδικότερα, ο καθηγητής ψυχολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης, Ηλίας Κουρκούτας, έχει σημαντικό ερευνητικό έργο σχετικό με τον ρόλο του πατέρα – τόσο στον γάμο όσο και στο διαζύγιο – στην υγιή, ολοκληρωμένη ανάπτυξη και ψυχική υγεία του παιδιού. Παρομοίως, ο καθηγητής ψυχολογίας του…

Διαβάστε περισσότερα στην πηγή: mothersblog.gr